In een poging goed aan te sluiten bij de leefwereld van mijn leerlingen behandel ik een leestekst over kippen. Maar, bleek al snel, ik snap daar eigenlijk gewoon niets van. Dat wordt me al duidelijk gemaakt bij de eerste opdracht.
‘Hans, wat is volgens jou de titel?’ ‘Benjamin verhuurt kippen,’ zo luidt zijn reactie. ‘Maar mevrouw, ik snap het echt niet hoor, want waarom zou je kippen verhuren, die koop je toch gewoon?’ Ik probeer de discussie een beetje te sussen en verder te gaan met de tekst.
Nu is er wel één belangrijk feit, Hans en Bram zitten bij het raam. En bij dat raam rijdt elke vijf minuten wel een trekker langs. En natuurlijk zijn die trekkers toch echt interessanter dan mijn les en als gevolg daarvan kijken Bram en Hans elke paar minuten naar buiten in plaats van naar het bord.
In een poging van mijn kant om daarop in te spelen wijs ik op een trekker die langsrijdt. ‘Hé Bram, zo’n trekker reed net toch ook al langs?’ Bram en Hans kijken even naar buiten om vervolgens hun hoofd snel weg te draaien. ‘Nee bah, mevrouw, dat is een John Deere!’
Ik sta weer met beide benen op de grond. Laat ik me maar gewoon met spelling bezighouden. Voordat ik ga praten over trekkers en kippen heb ik nog even bijles nodig.
Na de herfstvakantie komt mijn klas het lokaal weer binnen sloffen. Die stoere Hans wil toch ook graag even aandacht. ‘Mevrouw, ik heb wel twee dagen m’n vader geholpen met hakselen!’
Terwijl ik nog steeds niet precies weet hoe dat nu precies zit met dat hakselen, merk ik dat het voor Hans erg belangrijk is en na een compliment begint hij dan ook te stralen.
Sara ploft met een chagrijnig gezicht op haar plek. Nadat ik ook met haar even heb bijgepraat over de vakantie komt het hoge woord eruit. ‘Mevrouw, ik heb écht geen zin!’ Ik kijk haar even aan en geef haar dan een knipoog. ‘Het komt helemaal goed, we gaan lekker rustig aan opstarten.’
Na het Bijbellezen kijk ik de klas rond, waar kunnen we samen voor bidden? Sara’s hand vliegt omhoog: ‘Mijn oma krijgt vandaag een scan.’ Ik kijk haar even aan. ‘Dat is spannend hè…’. Ze knikt en buigt haar hoofd. Na nog een paar gebedspunten zie ik ook de hand van Hans: ‘Mevrouw, mijn nichtje wordt deze week geopereerd aan haar pols.’
Wat een openheid creëren deze leerlingen, zonder dat ze het zelf doorhebben. Samen vouwen we onze handen en vragen we om hulp, bij al deze moeilijke dingen maar ook voor het weer naar school moeten.
Want ja, dat is het meestal voor deze klas, een moeten. Toch houd ik juíst van deze leerlingen. Ze hebben mijn hart gestolen met hun pure opmerkingen! En ik leer van hen, over trekkers en kippen, maar ook om al onze zorgen Boven te brengen. ‘Want bidden kan toch voor alles mevrouw?!’ ‘Ja Lois, bidden kan voor alles!’
Willemijn Kok is eerstejaars student lvo Nederlands aan Driestar hogeschool
Bekijk de data van onze voorlichtingen
Kennismaken met de opleidingen van Driestar hogeschool? Je bent van harte welkom om een voorlichting bij te wonen.
Meld je nu aan
