Rouw in de klas

Gisteren kwam mijn mentrix naar me toe. Ze vroeg of ik vanochtend aandacht wil besteden aan het overlijden van Benjamins opa. Ik sta namelijk vandaag voor groep 2, de klas waar ik stage loop. Vanuit mijn opleiding moet ik verplicht een dagdeel voor de groep, die beoordeeld wordt.

Leven en dood

Ik kijk de kring rond. Op het eerste oog lijkt het op een normale dag. Julian zit onderuitgezakt op zijn stoel, Rhodé kijkt dromend voor haar uit en Thijs zit met een stel handboeien te spelen. Ik besluit de dag te beginnen zoals ik dat andere dagen ook doe. Ik heet de kinderen welkom en begin met het kringgesprek. ‘De kinderen van de gele groep mogen vandaag vertellen. Marlize, wil jij de vertelbeer pakken?’ Glunderend vertelt Marlize over haar tante die een baby heeft gekregen. Daarna is Benjamin aan de beurt. ‘Mijn opa is gestorven. Hij ligt in een kist met zijn handen gevouwen.’ 'Vond je het eng om te zien?' vragend kijk ik hem aan. Hij schudt zijn hoofd. 'Het leek alsof hij sliep.' Ik krijg een brok in mijn keel. Rechts van mij zit een blij meisje waar nieuw leven in de familie geschonken is. Links zit een verdrietige jongen waar leven is weggenomen uit de familie. Het zet mij stil dat God leven geeft, maar ook wegneemt. Hij is het die ons leven leidt.

Waardevol gesprek

Na het zingen en gebed kijk ik naar de kinderen ‘Vandaag gaan we samen met elkaar praten over sterven en je mag alles daarover zeggen. Jullie hoorden van Benjamin dat zijn opa  is gestorven. Bij wie is er ook al eens iemand gestorven in de familie?’ Bijna alle vingers gaan de lucht in. Bij elk kind sta ik even stil. Een opa, oma, oom, tante, maar ook een nichtje. Het ontroert me. Zo jong en dan al iemand moeten missen. Iedereen kent wel verdriet. Ik vertel ook over wie ik rouw. ‘Een half jaar geleden is mijn opa gestorven. Daar was ik heel verdrietig over, maar het is wel fijn dat ik mag geloven dat hij nu bij de Heere in de hemel is.’ Ik kijk de kring eens rond. Alle ogen zijn op mij gericht. Wat is het waardevol om samen met de kinderen hierover te praten.

Verwerking

‘De familie neemt nu echt afscheid. De kist gaat dicht. Dan lopen ze allemaal in een stoet naar de begraafplaats. Daar wordt de overledene begraven.’ Na het gesprek met de groep, lees ik een boekje voor. Een boekje over rouw. Er wordt precies uitgelegd wat er allemaal gebeurt als iemand sterft. Benjamin hangt tegen mij aan. Vol aandacht luistert hij en bekijkt hij de plaatjes in het boek. De rest van de klas is ook een en al oor. Ik merk dat de kinderen veel vragen hebben rond de dood en ik probeer zo open en eenvoudig mogelijk met ze te spreken over dit tere onderwerp. We zijn snel geneigd om kinderen te beschermen tegen pijn en verdriet, maar vroeg of laat komen ze in aanraking met verlies. Dan is juist open communicatie zo belangrijk. Tijdens mijn opleiding heb ik geleerd hoe ik met kinderen in gesprek kan gaan over een teer onderwerp als dit. Ik vind het mooi dat ik als juf in opleiding hierin ook wat kan betekenen voor de kinderen. Ik hoop dat ze hieruit wat meenemen. Maar vooral hoop ik dat ik hierdoor een steentje kan bijdragen bij de verwerking van Benjamin. Benjamin die nu zijn opa moet missen.