Pabo-student Rick: 'Ik leer kinderen iets en kan iets van hen leren'

‘Kinderen zijn eerlijk, puur en zeggen tegen je wat ze denken. Tijdens mijn stage bij de kleuters, kleurden ze in groepjes. Ik ging bij een van de tafels zitten en hoorde ze kletsen. 

Het gesprek ging over de hemel en over wat God allemaal kan. Een meisje zei: “O, maar dan kan God toch gewoon naar de aarde komen en het doen?”

Zij dacht op een logische manier over God, gelovend dat Hij alles kan, terwijl wij vaak filosoferen. Zo’n kind zegt puur waar het op staat, vanuit een kinderlijk geloof. Daar kan ik van leren. 

Tijdens mijn stage hoor ik altijd van de mentoren dat ik heel makkelijk contact maak met kinderen. Dat vind ik leuk om te horen. Soms speel ik op het schoolplein mee met de kinderen. Dat zijn momenten waarop ze spontaan dingen over thuis vertellen. 

Een meisje vertelde dat ze verdrietig was, omdat haar opa was overleden. Het is mooi om ook op zulke momenten iets voor kinderen te kunnen betekenen. 

Blokvariant

Ik heb bewust voor de blokvariant van de pabo gekozen. Dat geeft me ruimte om student te zijn. Ik heb tijd om mezelf te ontwikkelen en om leuke dingen te doen. Ik zit op een studentenvereniging in Rotterdam. 

Ik heb hier heel bewust voor gekozen, want daar ontmoet ik nieuwe mensen met een andere studie dan de pabo. Het verbreedt mijn blik. Soms is het ook wel druk. Je moet veel doen voor de pabo en daarnaast wil ik ook van het studentenleven genieten.  

Soms kriebelt het wel en zou ik graag nog een master willen doen, om met seculiere studenten in aanraking te komen. Dat mis ik soms wel een beetje. Toch heb ik wel bewust voor een christelijke hogeschool gekozen. 

Als je als christelijke meester voor de klas staat, is het belangrijk dat je weet wie je bent en waar je voor staat en hoe je dat kunt uitdragen naar de kinderen. 

Op Driestar hogeschool leer ik ook hoe ik een Bijbelverhaal kan vertellen. Ik doe altijd erg mijn best om een Bijbelverhaal te vertellen. Ik geniet ervan als de kinderen met open mond me aankijken en als er een harde zucht klinkt als ik klaar ben met vertellen. Van die zucht krijg je als meester voldoening. 

Geen nummer 

De sfeer op Driestar hogeschool is erg gezellig en harmonieus. Je hebt allemaal hetzelfde doel. Het is kleinschalig en dat merk je. Je bent geen nummer, maar mensen kennen je persoonlijk. 

De docenten begrijpen je goed. Veel leraren hebben zelf ook een onderwijsachtergrond, daardoor weten ze goed wat handig is om te doen en wat juist niet. Als student krijg je hier een pedagogische basis. Je leert hoe je kinderen benadert en hoe je een les aanpakt en dat vind ik interessant.  

Wat ik leer tijdens colleges kan ik toepassen tijdens mijn stage. Van stage leer ik het meest. Ik doe veel dingen gevoelsmatig, maar ik pas handreikingen uit colleges toe. 

Bij het vak rekenen leren we bijvoorbeeld welke modellen we kunnen gebruiken om de uitleg te bevorderen. Je kunt de som zelf soms wel snappen, maar hoe leg je die vervolgens uit aan de kinderen? Ik geniet ervan om kinderen op een leuke manier iets te leren. 

Toen ik tijdens een les het spijsverteringssysteem moest uitleggen, had ik een blender meegenomen en deed er fruit, koekjes en yoghurt in. Ik zette de blender aan en er ontstond een soort papje. Ik legde de kinderen de functie van de darmen uit. Ze maakten daarna een opdracht en konden later die week goed navertellen hoe je spijsvertering werkt. Dat zijn succesmomentjes. 

Leerproces

Dankzij mijn studie ben ik op sociaal gebied ontwikkeld. Je hebt veel feedbackmomenten, er is veel tijd voor intervisie en reflectie. Door heel bewust bezig te zijn met je leerproces en SMART-doelen op te stellen, leer je.

Als je geen leerdoelen opstelt, leer je per ongeluk. Dat is mooi meegenomen, maar dan ben je niet heel bewust bezig met je leerproces. 

Het is veel beter om eerst te bedenken: Wat wil ik leren? Hoe ga ik dat bereiken? Is het realistisch? Dat zorgt ervoor dat je gericht leert en dan ontwikkel je jezelf doelbewuster tot de meester die je wilt zijn.’