'Ik wil het verschil maken – juist voor wie het nodig heeft'

‘Ik had echt nooit gedacht dat ik meester zou worden. Op de basisschool zei ik altijd dat ik banketbakker wilde worden. Op de middelbare school keek ik naar verschillende studies in de verkoop, totdat ik een dag met een verkoper meeliep. Ik voelde me daar niet op mijn plek en vroeg me af: Wat is een opleiding waarmee je echt iets betekent voor de samenleving? Ik wil voldoening uit mijn werk halen. Toen oriënteerde ik me op de pabo en nu studeer ik hier. 

'Ik vind het ook fijn dat ik hier christelijk word opgeleid, omdat ik later op een christelijke basisschool wil werken.'

Ik vind het heel leuk om meester te zijn, omdat je je enthousiasme en energie erin kwijt kan. Je hebt ook een verantwoordelijke functie. De leerlingen kijken naar je op. Hoe langer je in de klas blijft, hoe leuker je de kinderen gaat vinden. Op een gegeven moment is het echt jouw groepje. 

Balans

Ik heb voor Driestar hogeschool gekozen omdat het voor mij heel dichtbij is. Ik vind het ook fijn dat ik hier christelijk word opgeleid, omdat ik later op een christelijke basisschool wil werken. Je wordt begeleid in hoe je met een klas bidt, zingt en je leert hier om een goede Bijbelvertelling te geven.  

De klik met mijn medestudenten is goed. Toen ik net op de hogeschool kwam, dacht ik: Zouden er wel jongens in mijn klas zitten? En zijn er wel genoeg mensen waarmee ik het kan vinden? Daar hoef je echt niet bang voor te zijn. Iedereen hier heeft een sociaal karakter. Het is heel gezellig. Ik volg de vwo-route. Dat betekent dat ik in drie jaar mijn pabodiploma hoop te halen. 

Elke maandag ben ik op de basisschool en af en toe ben ik daar ook een blok van drie weken achter elkaar. Naast mijn studie heb ik nog genoeg tijd om te sporten en met vrienden af te spreken. 

Samen naar de brievenbus 

Ik wil de leerlingen graag in mijn enthousiasme meetrekken. Vakken als rekenen en taal worden vaak gezien als saai, maar je kunt er leuk mee uitpakken. We hadden een keer een taalles en de leerlingen moesten een brief schrijven. Ik zei: “We gaan niet zomaar een brief schrijven, maar we gaan de brief ook echt op de post doen.” Na de les liepen we met elkaar naar de brievenbus en stuurden we de brief naar de thuisadressen. Ik zei: “Niet tegen je ouders vertellen, want het is een geheimpje.” Een paar dagen later kwamen ze me trots vertellen dat de brief bezorgd was.  

Verschil

De colleges op de hogeschool maken me echt tot de meester die ik nu ben en wil zijn. Natuurlijk zit er ook taaie stof en theorie bij, maar dat overheerst niet. De colleges zijn meestal heel praktisch ingericht. Je krijgt lesideeën aangereikt en die ideeën kun je zelf uitvoeren. 

We moesten onszelf een keer filmen om te kijken wat we beter konden doen. Ik zag mijn enthousiasme niet terug en mijn stemgebruik was best monotoon. Dat was een spiegel voor mezelf. Toen mijn stemgebruik verbeterde, merkte ik direct verschil. De leerlingen waren meer geboeid en volgden mijn uitleg beter. 

Je ziet jezelf echt stappen maken. Ik studeer nog geen jaar, maar ben al veel gegroeid. Je krijgt feedback vanuit je werkplek en vanuit school, dus je wordt constant gepusht om beter te worden. Ik denk ook dat de ervaring van een werkplekbegeleider heel waardevol is. Die ziet jou lesgeven en ziet waar je je kunt verbeteren. 

Succeservaring

Ik had een keer een jongen die best achterliep op het gebied van taal. Hij had begeleiding nodig en met behulp van een programma werkten we regelmatig samen buiten de klas aan zijn taalvaardigheid. 

Na een paar keer had hij een toetsmoment en behaalde hij een nieuw leesniveau. Hij straalde helemaal en rende de klas in: “Ik heb een nieuwe AVI gehaald!” Sindsdien vond hij het leuker om de klas uit te gaan, want hij wist echt waar hij het voor deed. Hij zag resultaat en bleef oefenen om nog een AVI verder te komen. 

Als ik dat enthousiasme zie, word ik zelf ook enthousiast. Elke dag probeer ik het verschil te maken, juist voor de leerlingen die dat het hardst nodig hebben. Want als zij gaan stralen, weet ik waarvoor ik het doe.’