Maak een bewegend verhaal, in navolging van Alexander Calder. Dat was de opdracht bij beeldende vorming. Calder was een invloedrijke Amerikaanse beeldhouwer die vooral bekend was vanwege zijn monumentale publieke sculpturen en bewegende mobilen. In zijn werk konden dingen bewegen en maakte hij abstracte kunst. Dat was nieuw voor zijn tijd, zo rond begin de 20e eeuw.
Daar zat ik dan, nadat ik deze informatie had gehoord. De opdracht was om briefjes te schrijven voor elkaar. Daarop moesten drie woorden staan, een voor de vorm, het karakter en wat er moest kunnen bewegen. Daarna husselden we de briefjes en werden ze weer uitgedeeld aan andere studenten.
Ik kreeg een briefje met drie woorden: slank, spontaan en gewichtheffen. Niet de meest moeilijke woorden, als je denkt aan de taalles en het schrijven van een verhaal.
Maar bij beeldende vorming zorgen deze woorden toch voor een uitdaging: maak een poppetje waarbij je deze drie woorden uitbeeldt. Bedenk maar eens hoe je een poppetje spontaan kan laten zijn. En hoe zou ik ervoor moeten zorgen dat een poppetje gewicht kon heffen?
We gingen aan de slag. We mochten allerlei verschillende materialen gebruiken. Dat hielp erg in het stimuleren van de creativiteit, maar maakte het ook iets lastiger, want je kon uit zoveel kiezen. Ik begon met het onderdeel wat ik het makkelijkst vond, het poppetje slank maken. Ik pakte ijzerdraad en begon met het buigen.
Om het poppetje een beetje spontaan te houden maakte ik z’n armen en benen wat onregelmatiger. Alleen het gewichtheffen nog. Dat heb ik gedaan door een gat in z’n hand te maken en er een touwtje door heen te halen. Aan het einde van het touwtje zat dan het gewichtje van ijzerdraad. Aan het andere eind van het touw kon ik trekken en het laten vieren. Het poppetje was klaar!
De les erna gingen we verder met deze poppetjes. We maakten er met zijn drieën een verhaal van. Eerst bedachten we namen, Schommelende Simon, Boze Berend en Gewichtheffende Gerard. De lol was compleet toen we als een kind weer onze fantasie lieten gaan.
We lieten de poppetjes jaloers zijn op elkaar en we probeerden ze te laten doen wat de anderen konden. Maar Boze Berend was te breed voor de schommel, Gewichtheffende Gerard kon niet met zijn vuisten bewegen en Schommelende Simon had geen armen om gewicht mee te heffen. We hebben ze maar laten doen waar ze zelf goed in waren.
Voor mezelf heb ik hier echt wat van geleerd. Op het eerste gezicht leek het me maar niks. Maar het was echt leuk om je fantasie weer als een kind te gebruiken. Voor mij een stimulans om de fantasie van de kinderen waar ik mee mag omgaan te blijven prikkelen. Al met al waren het twee geslaagde lessen!
Kom proefstuderen bij Driestar hogeschool
Wil jij kennismaken met onze opleidingen? Meld je aan voor proefstuderen. En ervaar hoe het is om als student een college bij te wonen. Welkom!
Meer info en aanmelden
