We mogen weer!

Dinsdag is altijd mijn vaste dag waarop ik lesgeef op het Van Lodensteincollege. Na een heerlijke vakantie is het weer zover. We mogen weer naar school toe! Ik heb wat last van gezonde spanning. Hoe is het met de leerlingen? Zouden ze nog wat onthouden hebben van wat ik ze geleerd heb voor de vakantie?

Kletsen

Mijn klas, een 2 basis klas, komt vol enthousiasme binnen. ‘Hallo mevrouw, we zijn er weer hoor! Heeft u ons gemist? Vast wel hè!’ En heel eerlijk, ik heb ze gemist. Eerst kletsen we gezellig met z’n allen. De meeste jongens vinden vakantie ‘wel chill’. Ze konden lekker werken bij hun bijbaantje en veel geld verdienen. Bij de meisjes merk ik wel dat ze het wel weer fijn vinden om naar school te gaan. De jongens misschien ook wel, maar die laten dat natuurlijk niet merken. School is stom en werken is leuk, toch? 

Helden

Ik begin met de les. Er is een nieuw hoofdstuk aan de beurt, met als thema ‘helden’. Ik start met de vraag: ‘Wie is jouw held?’ Nou, dat weten ze wel! Voetballer Cristiano Ronaldo is echt een legend en Max Verstappen ook. Een meisje steekt haar vinger op. ‘Kan je held ook gewoon je vader zijn? Mijn vader is brandweerman.’ Ik zie een paar gezichten haar kant opdraaien. Daar hebben ze niet aan gedacht. Bij helden denk je al snel aan bekende personen. Maar dat een held ook dicht bij je kan staan, dat is niet in ze opgekomen! Wat een mooie opmerking, vind ik, en ik grijp het moment met beide handen aan om m’n les verder vorm te geven.

Mooie momenten

Dit moment doet me weer even stilstaan bij het mooie van lesgeven. Ik ben heel blij met mijn keuze voor de duale lerarenopleiding Engels. Bij de duale opleiding sta je direct al een paar uur voor de klas en dat biedt de mogelijkheid om zulke mooie momenten al vroeg in je opleiding te ervaren. 

Mijn les zit erop.  De leerlingen ruimen hun spullen op. Als de bel gaat, positioneer ik me in de deuropening om de leerlingen gedag te zeggen. Eén jongen loopt langs en stopt even voor me. ‘Mevrouw, ik vond het toch wel weer leuk om naar school te gaan en u te zien.’ Zo op de valreep van het lesuur nóg een mooi moment.