'Ik kom ze niet de les (voor)lezen; we maken het samen'

‘Ik koos voor een studie Nederlands omdat ons taalgebruik zichtbaar maakt wat ons dagelijks bezighoudt. Dat merk ik ook aan mijn leerlingen: de woorden die ze gebruiken in de les, daar haak ik graag even op aan. Liefst in een persoonlijk gesprekje tussendoor, of na de les met een klein groepje. 

‘Meneer, waarom is het christendom het ware geloof?’ Zo’n vraag is gevuld met taal die iets betekent. Dat je dan bijvoorbeeld uitkomt bij ‘Het Woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond’; zoiets is heel diepe taal. Daarover met hen in gesprek zijn, prachtig vind ik dat!  

Een goede relatie met leerlingen en een fijne sfeer in de klas is de belangrijkste basis voor betrokkenheid. Zonder die relatie kom je niet ver. Als ze werken, doen ze het voor jou. Toch laat ik ze graag zien dat ze vooral op school zitten om zich persoonlijk te ontwikkelen. Leren gebeurt als er vragen gesteld worden - ook als ik geen pasklaar antwoord heb. Dat zeg ik ook regelmatig tegen m’n klassen. Met huiswerkcontrole of bij het uitdelen van toetsresultaten: wat heb je aan een rijtje goede antwoorden als je de vragen niet snapt? Wie is er nou nieuwsgierig naar iets wat je al weet? Ik geniet ervan als leerlingen dat bij zichzelf ontdekken. Zo van: Het gaat niet om het cijfer - het gaat erom of ik iets kan leren. 

Soms delen leerlingen iets uit hun persoonlijk leven met je. Dat maakt het docent-zijn voor mij zo dynamisch, en waardevol. En de waaromvraag is dan toch wel de belangrijkste. Leerlingen waarderen het ook als ik die vraag serieus neem. Ik zeg het nogal eens in de les: ‘Nooit dingen doen waarvan je niet weet waarom je ze doet, dat kan heel gevaarlijk zijn.’ Ik zet ook graag een stapje naast de lesmethode die we volgen. Dat houdt het voor mijzelf, maar ook voor de leerlingen uitdagend. Het vraagt van mij dat ik goed naar ze luister: wat speelt er vandaag? Waar haak ik op in? Ik kom ze niet de les (voor)lezen; we maken de les samen. Ik leer elke dag van ze, en zij weer van mij.

Ik had best wat vlieguren nodig voor ik dit gevoel voor leerlingen en lesgeven ontwikkelde. Ook de studie kostte - zeker het eerste jaar - veel energie. Maar door de goede begeleiding leerde ik meer over ontwikkeling en kan ik me nu veel beter in de leerling verplaatsen. En dat heeft alles te maken met mijn persoonlijke ontwikkeling. Je bent pas professioneel als je zelf weet wie je bent en wat je kunt bieden.. Mits je je grenzen kent en die kunt aangeven. In het begin kost dat veel - maar nu levert het juist energie op.’