'In de buitenlucht leer je soms meer dan binnen'

‘Daar kun je soms meer leren dan binnen! Bij een vak als Engels kun je perfect iets oefenen in de buitenlucht. Dan laat ik ze ‘I spy with my little eye’ doen: Ik zie, ik zie wat jij niet ziet. Of ‘Simon says…’, een spel waarbij je goed op moet letten. En al die tijd Engels spreken natuurlijk, want van de praktijk leer je het meest! Ze weten dit ook van mij. Zodra ik zeg: ‘Ruim je boeken op’, is het meteen: ‘Wat gaan we doen?’ Daarom vind ik het altijd fantastisch om ‘buiten het boek’ te werken: dan zie je pas echt de motivatie, ook bij degene waarvan Engels niet het lievelingsvak is.

Het leren in de praktijk geldt ook voor mijn eigen opleidingstraject. Ik was eerst voltijds student op een andere lerarenopleiding. Maar toen ik de studieroute Opleiden in de School bij Driestar hogeschool ontdekte, ben ik gelijk overgestapt. De combinatie praktijk en theorie past bij mij: je gaat geleidelijk steeds meer lesgeven maar blijft daarnaast op de hogeschool theorie en begeleiding krijgen.

Ik zie mijn professionele groei vooral terug in de manier waarop ik voor de klas sta en in hoe ik mijn lessen voorbereid. De lesvoorbereidingen zijn een stuk korter geworden omdat ik nu beter weet wat ik kan verwachten en hoe ik het beste mijn les kan invullen. In het begin was het nog erg puzzelen en schreef ik alles tot in de puntjes uit. Nu is dat niet meer nodig en weet ik na de les al hoe ik de volgende ga indelen.

Veel ervaring en goede feedback van mijn begeleiders zorgen ervoor dat ik zelfverzekerder ben en dingen die gebeuren beter kan loslaten. Ik hoef daar niet lang over te blijven tobben, maar kan de volgende les met een schone lei beginnen. 

De moeilijkheid bij het geven van Engels zit niet in de leerstof maar in het differentiëren: het aanpassen aan de verschillende niveaus in een klas. Die verschillen namelijk enorm, sommige leerlingen zijn met Engels al erg actief door bijvoorbeeld YouTube of gamen. Die leerlingen stuur ik dan de klas uit: ik geef hen de verantwoordelijkheid om buiten het lokaal aan het werk te gaan op hun eigen niveau. Zo blijft er voor die leerlingen ook uitdaging. Dit was trouwens ook een tip van een van mijn begeleiders - en die heb ik ter harte genomen!

Wat ik ontzettend grappig vind, is dat een aantal van mijn leerlingen het leuk vindt om mij na te praten als ik Engels spreek. Ik spreek met een Brits accent en vanaf het eerste moment deden leerlingen dat na, eerst zachtjes maar later ook hardop. Ik ervaar dat niet als storend, integendeel! Zo werken ze aan hun Engelse uitspraak en woordenschat. Laatst begonnen ze zelfs buiten de les om Engels tegen mij te praten: Helemaal trots, want ze hadden ervoor geoefend. Zoiets motiveert mij enorm.

Ik woon in de ‘studentenflat’ en ben daarnaast lid van studentenvereniging Semper Fidelis. Dit voegt veel toe aan mijn studententijd! Vooral helpt het om gemotiveerd te blijven voor de studie: gezellige studieavonden, goede gesprekken en de steun die we elkaar bieden, ook als de studie soms even pittig is. De stagedagen versterken me in m’n keuze, elke keer weer. En ook het contact met leerlingen is een grote drijfveer. Bijvoorbeeld het zien van de glimlach als ze eindelijk snappen hoe de grammatica werkt, of die ‘Oooohh’ als het kwartje valt nadat je iets al zeker twaalf keer hebt uitgelegd. En als het een keer wat minder gaat, bedenk ik mij gewoon: morgen weer een nieuwe dag met nieuwe kansen.’