Het is ’s ochtends vroeg, een uur of zeven als ik mijn ogen weer uitwrijf na wat keertjes snoozen. Nog een beetje slaperig en in de opstart-modus zit ik zo’n kwartiertje later aangekleed achter mijn schaaltje yoghurt moed te verzamelen om deze week weer te starten.
Als ik even later naar mijn werk fiets, krijg ik toch wel zin in deze dag. Het mag dan maandag zijn, vanmiddag staat toch écht het leukste vak van de week op de planning. En ik weet dat ik niet de enige ben die dat vind!
Mijn jongens en meiden
Langzaam druppelen de leerlingen binnen. De jongens verzamelen zich om de voetbaltafel, terwijl de meiden elkaar opzoeken om even na te praten over het weekend. Ze zijn er weer, mijn jongens en meiden.
Tegen kwart voor negen klinkt de stem van mijn collega Daniël door het lokaal: “Jongens en meiden, zoeken jullie allemaal je plek op?”. Iedereen stuift naar zijn eigen plekje. De leesboeken verschijnen als vanzelf op tafel, want om rustig op te starten beginnen wij de dag altijd met twintig minuten stillezen.
‘Moet dit nu echt?’
Achterin de klas staat een tafel in een houten schot, een rustige werkruimte voor leerlingen die het liefst prikkelarm werken. ’s Ochtends vroeg wordt hij nog wel eens anders gebruikt.
Zo ook vandaag… Net boven het schot zie ik een blond kuifje uitkomen. Als ik om het hoekje kijk, moet ik even glimlachen. Daar zit onze drukteschopper boven op de tafel met zijn rug tegen het schot, compleet verdiept in zijn boek en vertrokken naar een andere wereld.
Maar niet iedereen is zo gek op lezen. Hier en daar klinken de nodige zuchten en zie ik sommige leerlingen meer om zich heen dan in hun boek kijken. En ik hoor het ze bijna denken: “Juf, moet dit nu écht? Al die letters? Ze dansen bijna voor mijn ogen!”
Opbloeien, groeien, genieten
Na al die vermoeiende lessen lezen, rekenen, spelling en taal komt toch echt de leukste les van die dag! De les die voor de meesten eindeloos mag duren. Tijdens deze les zie ik de kinderen, van wie bij de meesten school zéker geen favoriet is, opbloeien, groeien, genieten.
Hamerslagen klinken door het warme lokaal, zaagsel dwarrelt hier en daar naar beneden, geluid van machines dringt mijn oren binnen. Enthousiast zie ik de ene leerling de andere helpen.
Met de grootste precisie worden houten rondjes gezaagd, punten aan de stokjes geschuurd, stokjes door de houten rondjes geslagen en ik zie prachtige tollen ontstaan. Trotse kinderkoppies staan te glunderen boven hun eigengemaakte tollen.
Tegelijkertijd waait een zoete lucht het lokaal binnen. Even kan ik niet thuisbrengen waar deze geur vandaan komt. Maar ineens weet ik het: kaneel, suiker en appel! Een andere groep bakt appelflappen, want het was gelukt om de juffen rustig om hulp te vragen als het moeilijk was in plaats van te stampen, huilen of boos te worden!
Een warm en trots gevoel stroomt door mijn hart. Zo speciaal is dus het speciaal basisonderwijs. De allermooiste kinderen die leren met hun handen in plaats van met hun hoofd. Kinderen waar ik mee mág werken. Op de school van houtlucht en appelflappen…
Bekijk de data van onze voorlichtingen
Kennismaken met de opleidingen van Driestar hogeschool? Je bent van harte welkom om een voorlichting bij te wonen.
Meld je nu aan
