Leren skeeleren in de storm

‘Gelukkig stormt het nog niet zo erg, we kunnen naar buiten!’ Mijn groep 4 heeft er net een moeilijke rekenles opzitten. Ze leren rekenen met ‘grote’ getallen onder de honderd. Voor veel kinderen blijft dat nog heel lastig. De pauze is daarom nodig én verdiend. En met de spanning rondom storm Eunice is het zeker fijn dat ze uitwaaien.

Enthousiast

‘De groepsleiders brengen de boeken naar het bureau, je maakt je tafel leeg en je wacht stil tot je naar buiten mag.’ Voordat de groepjes een voor een naar buiten gaan, geef ik nog aan wie er met de stuntstep mag spelen vandaag. Vol enthousiasme gaan ze naar buiten. ‘Mag ik met de skeelers deze pauze?’ James kijkt me vragend aan. ‘Natuurlijk! Lukt het om ze zelf aan te doen?’ Enthousiast knikt hij en loopt al weg om de skeelers te pakken. Ondertussen zijn de andere kinderen al naar buiten; een paar rijden al op eigen skeelers rond.

Zelf doen

‘Juf, ik krijg ze toch niet helemaal aan.’ Ik kijk naar de skeelers en zie dat hij ze verkeerdom aan zijn voeten heeft gedaan. ‘Ik zal je eens helpen jongen!’ Ik krijg het gevoel dat hij toch nog nooit eerder heeft geskeelerd. ‘Moet ik je zo helpen?’ ‘Nee, ik kan het echt zelf.’ Als hij op zijn skeelers staat, valt hij al snel. ‘Weet je wat James, zullen we samen skeeleren? Dan loop ik met jou mee.’ Glimlachend kijkt hij mij aan. ‘Dat vind ik misschien toch wel fijn juf.’

Samen oefenen

Eenmaal buiten ontdek ik al snel dat hij inderdaad nog nooit geskeelerd heeft. Wat voor andere kinderen heel gewoon is, is dat voor hem het duidelijk niet. Na een tijdje ziet een van zijn klasgenoten James ook oefenen en schiet hem te hulp. ‘Zullen we het hem samen leren juf?’ En zo oefenen we de hele pauze. Het gaat van vallen en opstaan naar steeds een stukje verder rijden, al is het nog met hulp. Maar wat wordt James er blij van; zijn opgetogen blik vergeet ik nooit meer.

Storm

Ondertussen geniet ik ook van de rest van de klas. De naderende storm zorgt ervoor dat de kinderen genieten van het buiten zijn. De jongens proberen te voetballen, maar de wind blaast de bal de andere kant op. De meiden, waaronder Luna, spelen tikkertje. Ook dit gaat niet altijd even makkelijk door de tegenwind, maar als het tijd is om naar binnen te gaan hebben ze allemaal vrolijke rode wangen en stralende ogen. Eenmaal binnen lees ik eerst nog voor. Zo kunnen de kinderen rustig worden voordat we aan de taalles beginnen. En terwijl storm Eunice langzaam ons lokaal verlaat, genieten we vandaag iets langer van het voorleesboek. Ja, ik ben dankbaar dat ik hun juf mag zijn.  

Bijzondere dag

Het draait in de klas niet altijd om die ene rekensom of die taalles. Deze dag was bijzonder omdat James voor het eerst heeft leren skeeleren. En omdat we als klas genoten hebben van de harde wind. En maandag? Maandag oefenen we gewoon weer verder.