“Hé, Lizelot!” roepen de jongeren blij als ze thuiskomen van school of de dagbesteding. ‘Eén van hen komt steevast met open armen op me afgerend: “Hallo, lieve schat, hoe is het?”, zegt ze dan en dan wil ze graag een knuffel. Zo’n moment geeft me energie.’ Aan het woord is Lizelotte Blom (23 jaar), tweedejaarsstudent hbo Pedagogiek aan Driestar hogeschool en werkzaam op een woonlocatie voor jongeren bij De Schutse in Kesteren.
‘De jongeren op onze woonlocatie zijn tussen 12 en 19 jaar en hebben cognitieve en sociaal-emotionele achterstanden. Sommigen hebben een diagnose als ADHD, autisme of een genetische aandoening. Ze zijn open, grappig, puur en vaak verrassend bijdehand.
"Ik vond voor de klas staan heel leuk, maar ik was vooral benieuwd wat er áchter het gedrag van kinderen zat."
Zo was er eens een jongen en hij drinkt elke avond thee – met honing, melk en wat koud water. Meestal wordt dat voor hem klaargemaakt, maar toen zei ik: “Je kunt het wel een keer zelf maken, probeer het maar.” Hij zei: “Hé, Lot, de melk was op.” Ik reageerde: “Wat vervelend. Wat heb je toen gedaan?” “Ik heb er vla in gedaan, dat kon ook.” Hij had het maar meteen opgedronken, voor het geval ik het zou afkeuren. Ik moet daar zo om lachen. Zulke momenten maken mijn werk bijzonder.
De jongeren die hier wonen, volgen ergens anders school of krijgen bij De Schutse dagbesteding. Dit is hun tweede thuis. Mijn rol is veelzijdig. Ik help bij dagelijkse handelingen zoals tandenpoetsen of haren kammen, voer gesprekken, stuur bij en geef tips. Ik neem de tijd voor écht contact. Als begeleider bieden we de jongeren structuur, veiligheid en ontspanning. In die rust kun je ze veel leren: emotieregulatie, praten over wat ze denken, moeilijk vinden.
Ik begon ooit aan de pabo, ook bij Driestar hogeschool. Ik vond voor de klas staan heel leuk, maar ik was vooral benieuwd wat er áchter het gedrag van kinderen zat. Die interesse leidde tot mijn switch naar de studie Pedagogiek. Dankzij de pabo heb ik een aantal vrijstellingen gekregen.
Ik heb bewust voor Driestar hogeschool gekozen, enerzijds omdat je hier Pedagogiek in deeltijd kunt volgen. Op die manier kan ik mijn werk en opleiding goed combineren. Anderzijds omdat de opleiding kleinschalig is. Doordat je een kleine klas hebt, heb je met iedereen contact. Er zijn acht docenten, dus de lijntjes met hen zijn ook erg kort. Als je een vraag hebt, heb je snel antwoord. Ik vind het ook fijn dat je na het afronden van de opleiding een SKJ-registratie krijgt. Je hebt echt een bewijs van kwaliteit.
Ben jij benieuwd of (een overstap naar) het onderwijs bij je past? Of zou je alles willen leren over opvoeding en begeleiding van kinderen en jongeren? Je komt erachter tijdens de online open avond van Driestar hogeschool op 12 november.
Meer info en aanmeldenDe christelijke identiteit van de opleiding spreekt me aan. Ik krijg tijdens de opleiding handvatten hoe ik mijn identiteit vormgeef in mijn werk. Dat zit ‘m ook in je waarden en normen en hoe je naar een kind kijkt. Ik zie heel veel ingewikkelde situaties in mijn werk. Ik geloof dat God elk kind heeft geschapen en daarbij geen fouten maakt.
De Heere Jezus zegt: “Breng de kinderen bij Mij.” Dat probeer ik ook toe te passen in mijn werk. We lezen altijd uit de Bijbel, we zingen en bidden. Ze stellen ook vragen. Pas was het Hemelvaart en de jongste had daar erg over nagedacht. We gingen samen bidden en ik vroeg: “Wil je nog ergens voor bidden?” Hij zei: “Ik wil graag in de hemel kijken, net als de Heere Jezus, kan dat? Mag ik even op hemelontdekking?” Zoiets levert mooie gesprekken op.
Waarom dit werk zo bij me past? Omdat ik net als de jongeren enthousiast ben. Iets is me nooit teveel gevraagd. Ook ga ik echt voor kwaliteit. Ik probeer het beste uit mezelf te halen en daarmee aan te sluiten bij het kind en wat hij of zij nodig heeft. Deze jongeren zitten echt in mijn hart.
Pas vroeg een jongen van zeventien aan mij: “Ben jij getrouwd?” Ik zei: “Ja.” “Heb je ook kinderen?” “Nee, ik heb geen kinderen. Ik werk hier en ik heb jullie, dus jullie zijn ook een beetje mijn kinderen.”
Tijdens mijn studie Pedagogiek heb ik veel geleerd – zowel inhoudelijk als op het gebied van persoonlijke ontwikkeling. Ik leerde onder andere hoe je aansluit bij de ontwikkeling en behoeften van kinderen en hoe je leidinggeeft op een manier die hen verder helpt.
De zelfdeterminatietheorie sprak me daarin erg aan: kinderen groeien het meest wanneer ze zich verbonden voelen (relatie), zich competent voelen en zelf keuzes mogen maken (autonomie). Ik bekeek mijn eigen handelen en ontdekte dat ik nog bewuster kan inspelen op autonomie.
Sindsdien geef ik kinderen vaker zelf de keuze. Dat werkt motiverend en zorgt voor mooie momenten. Tijdens een feestdag had ik tijd over om een-op-een tijd door te brengen met een van de jongeren. Dat gebeurt niet zo vaak, dus ik wilde graag een momentje creëren waarin hij echt een keer zelf kon kiezen.
Ik zei tegen een van de jongens: “Ik heb nu tijd. Waar heb jij zin in?” Hij zei: “Een rondje rijden met de auto.” Toen reden we samen rond. “Weet je waar ik zin in heb?” vroeg hij mij. “In kipnuggets.” En zo haalden we kipnuggets en een milkshake. Hij vond het geweldig en ik ook!’
Ben jij benieuwd of (een overstap naar) het onderwijs bij je past? Of zou je alles willen leren over opvoeding en begeleiding van kinderen en jongeren? Je komt erachter tijdens de online open avond van Driestar hogeschool op 12 november.
Meer info en aanmelden
