De studenten van Driestar hogeschool maken van alles mee tijdens hun werk of stage. In blogs delen zij hun ervaringen. Dit keer vertelt pabo-student Willine over hoe de opleiding haar vormt en hoe ze naar de wereld kijkt.
Bijbelverhalen vertellen en kinderen met een gespannen blik zien luisteren. Een moeilijke rekensom uitleggen en het kind blij zien worden als hij het begrijpt.
Een muziekles geven waarbij de kinderen steeds zekerder meezingen en vervolgens de rest van de week het aangeleerde liedje door de gang blèren. De prachtige zelfgemaakte tekening die je zomaar in je handen geschoven krijgt.
Meer dan deze ervaringen
Allemaal prachtige onderdelen van het zijn van een juf. Maar de opleiding pabo aan Driestar hogeschool brengt je meer dan deze ervaringen. Natuurlijk, uiteindelijk is de opleiding gericht op het worden van juf of meester.
Maar ik zie steeds meer hoe de opleiding mij in het algemeen steeds meer en meer vormt. Dat ik met nieuwe blikken naar de wereld begin te kijken. Neem nou het onderwerp opvoeding.
Meisje van een jaar of 7
Ik denk terug aan het moment dat ik aan het werk was bij mijn zaterdagbaantje in de supermarkt. Ik stond achter de broodmachine het brood te snijden voor die dag. Een klein meisje van een jaar of 7 huppelde langs met haar kleine winkelkar.
'Ik wil een frikandelbroodje!'
Toen zag ze de bakken met broodjes staan, haar gezicht kreeg die verlangende blik naar iets lekkers. In haar impulsiviteit riep ze naar haar vader, die een paar meter achter haar een zak krentenbollen uit het schap viste: ‘Pap, ik wil een frikandelbroodje!’
In gedachten zuchtte ik. Het was al zo ontzettend vaak gebeurd dat kinderen zeurden om een lekker broodje. En het was al zo vaak gebeurd dat ouders toegeeflijk waren. Dat ze het onuitstaanbare of soms zelfs asociale zeurderige gedrag van hun kind beloonden, door hen toch dat lekkere broodje te geven.
Dubbel
Maar de vader van het meisje verraste mij met zijn antwoord: ‘Zo vraag je dat niet’, zei hij. Het meisje verbeterde zich: ‘Pap, mag ik een frikandelbroodje?’ ‘Nee’, was het antwoord. ‘We gaan straks naar oma en daar gaan we gewoon brood eten.’
Ik stond perplex. Deze vader voedde zijn kind dubbel op: ‘vraag dingen op een beleefde manier’, en ‘leer omgaan met teleurstellingen’.
En het kind huppelde door alsof ze haar vraag al vergeten was. Dit ogenschijnlijke onbenullige, korte gesprek tussen vader en dochter bleef bij me hangen.
Verweven met alledaagse leven
Zonder de pabo had ik dit gesprek niet eens opgeslagen, maar door mijn lessen pedagogiek herkende ik ineens zoveel interessante dingen hierin. Mijn opleiding bleek ineens ook verweven te zijn met het alledaagse leven, in plaats van alleen school.
Extra leuk
En wat het dan extra leuk maakt, is dat ik dit dan twee dagen later kon vertellen aan mijn klasgenoten. Ik geniet ervan, dat dit onderwerpen zijn die je als pabostudent ineens bezig gaan houden.
Dat dit de dingen zijn die je dan met elkaar deelt. Naast het gezellige kletsen over hoe je weekend was, het elkaar beschuldigen van het zijn van weerwolf tijdens ons dagelijkse potje in de pauze, het fanatisme tijdens tafelvoetballen en het genieten van de uren koorzang, is dit dus ook echt waarom ik op de pabo zit.
Waarom ik elke dag weer geniet van het leven hier, en honderden studenten met mij!
Proefstuderen
Wil jij kennismaken met deze opleiding? Meld je aan voor proefstuderen. En ervaar hoe het is om als student een college bij te wonen.
Meer info & aanmelden
