Hannah volgde een internationale minor in Noorwegen: 'Ontzettend waardevol'

Met drie koffers vol truien, winterjassen en Hollandse drop stapte ik in het vliegtuig naar Noorwegen, onwetend van hoe de komende vijf maanden eruit zouden gaan zien. Die drop had ik trouwens net zo goed thuis kunnen laten, want ook in Noorwegen wordt heel wat drop gegeten.

Vlak voor het vliegtuig in Bergen landde, braken we door de wolken heen en zag ik een glimp van de stad tussen het ruige landschap van de fjorden, de plek waar ik de komende maanden zou wonen.

Zodra ik goed en wel het vliegtuig uit was, begon het al donker te worden - en dat om vier uur ’s middags. Het drong toen pas echt tot me door dat ik ver van huis was. Terwijl ik mijn koffers van de band haalde hoorde ik overal Noors om me heen, een taal die ik alleen van Duolingo kende – in het echt kon ik er geen touw aan vast knopen. Ik stond los van alles wat ik gewend was.

De eerste dagen in Bergen voelde ik me een beetje als een toerist. Met Google Maps in mijn hand liep ik door de stad, checkend hoe ik ook al weer bij mijn appartement moest komen. Ik woonde niet in een studentenhuis, maar had via een online platform een kamer gehuurd in een appartement. 

Ik deelde dit appartement met 3 Noorse meiden. We hadden online al kennis met elkaar gemaakt, maar toen ik met mijn koffers voor de deur stond was het toch even afwachten bij wie ik terecht kwam. Gelukkig klikte het goed tussen ons. Door een appartement met andere Noorse studenten te delen kreeg ik echt een stukje van de cultuur mee.

Twee dagen na aankomst begon de introductieweek op de NLA, de school waar ik dit semester mijn minor volgde. Ik ging hier de courses ‘Vergelijkend en globaal onderwijs’ en ‘lesgeven aan getraumatiseerde- en vluchtelingkinderen’ volgen, onderwerpen die ik op de pabo zelf nog niet had gehad en daarom extra interessant waren. Ik kwam in een internationale klas terecht met studenten uit 9 verschillende landen, van Kosovo tot Kenia. 

Het leuke aan zo’n diverse groep vond ik de verschillende visies, gevormd door verschillende culturen. Dat zorgde voor interessante gesprekken, en liet mij ook met een andere blik naar mijn eigen lesgeven kijken. Bij sommige lessen sloten we aan bij Noorse studenten, waardoor we ook meer leerden over de Noorse visie op onderwijs.

Met twee lesdagen per week en daarnaast zelfstudie hadden we genoeg tijd om van de stad en de omgeving te genieten. In mijn vrije tijd gingen we vaak op pad  – omringd door zeven bergen kun je in Bergen eigenlijk niet níet hiken.

Onder het Noorse motto ‘er bestaat geen slecht weer, alleen slechte kleding’ trokken we de bergen in. Als het even kon maakten we tijdens onze vrije weken cabintrips en leerden we het echte Noorse buitenleven kennen: geen bereik, sneeuw smelten als drinkwater, koken boven een vuurtje en zwemmen in een ijskoud meer als douche. Back to the basics. Tussen die eenvoud en de indrukwekkende natuur voelde ik steeds weer Gods grootheid.

Ik leerde in Noorwegen niet alleen dat schapen altijd voorrang hebben en dat het leven van onder een paraplu ook leuk is, maar ik leerde ook zelfstandiger worden, nieuwe uitdagingen aangaan en ik heb waardevolle vriendschappen gevormd. 

Deze uitwisseling gaf me niet alleen nieuwe inzichten op het gebied van onderwijs, maar ook op persoonlijk vlak. 

Het was soms uitdagend, soms spannend maar ontzettend waardevol. Ik ben dankbaar dat ik deze kans gekregen heb en ben met heel veel mooie herinneringen weer naar huis gegaan. 

Dus als je de kans krijgt om naar het buitenland te gaan – zeker doen!