De levensverhalen van Annemarie Simango en Marianne Sangala lopen voor een deel parallel. Samen volgden ze de opleiding tot onderwijsassistent, samen liepen ze stage in Zuid-Afrika, samen deden ze de pabo en beiden wilden ze buitenlandervaring opdoen. Ze kiezen op de pabo bij Driestar hogeschool dan ook voor de minor International Class waarbij studenten lessen over christelijk leraarschap volgen, samen met studenten uit de hele wereld. Als ze als onderdeel van de International Class drie maanden naar Malawi gaan, kunnen ze echter nog niet vermoeden dat dit tot een verhuizing naar dit land leidt.
Jullie wonen nu in Malawi en zijn allebei getrouwd met een Malawische man. Maar het begon ooit met de International Class tijdens jullie pabostudie. Vertel eens.
Marianne: “Ik heb genoten van die periode. Het was heel mooi om al die verschillende culturen mee te maken. Daar leer je heel veel van. Ieder land heeft eigen gewoonten, maar uiteindelijk ben je allemaal mens. Het was een intensieve en bijzondere tijd, maar het was ook heel gezellig. In de weekenden en de avonden waren we vaak bij elkaar. We hebben heel veel gelachen.”
Annemarie: “Ja klopt, het was echt een leuke tijd. Ik weet nog dat een van de buitenlandse studenten zou koken. Hij had witte kool gehaald. Tenminste, dat dacht hij. Totdat bleek dat hij ijsbergsla stond te koken. En toen een andere studente een keer bij ons thuis kwam trok ze de pantoffels van mijn moeder aan. Wij zijn in Nederland gewend dat iedereen zijn eigen spullen heeft, maar dat is lang niet overal zo. Zij vond het heel gewoon om in mijn moeders pantoffels rond te lopen.”
Wat heb je geleerd tijdens de International Class?
Marianne: “Vooral dat elke cultuur haar eigen mooie dingen heeft. Dat heb ik leren waarderen. Door contacten met andere culturen en ook door mijn ervaring in het buitenland, zie je dat er zoveel meer is dan wat je zelf gewend bent. Als je van al die culturen iets meepakt en samenvoegt, dan ontstaat er iets heel moois. Dat zagen we bijvoorbeeld als we met elkaar kookten. Iedereen brengt eigen smaken mee en dan krijg je iets heel lekkers. Dat is met andere dingen uit een andere cultuur precies zo. Dus ik heb vooral geleerd om naar een mix te zoeken.”
Annemarie: “Ik heb genoten van mijn hele studie, maar deze periode markeer ik wel als de meest bijzondere. De hele ervaring was zo gaaf. Het heeft mijn horizon enorm verbreed en ervoor gezorgd dat ik verder kijk dan alleen naar hoe het in Nederland gaat. We ontmoetten bijvoorbeeld twee studenten die in hun land, waar christelijk onderwijs verboden is, werkten aan het opzetten van een ondergrondse kleuterschool. Toen besefte ik hoe fantastisch het christelijk onderwijs in Nederland geregeld is en hoeveel vrijheid er is. Het was heel bijzonder om lessen te volgen met allemaal mensen uit verschillende landen die met hetzelfde doel bezig zijn: christelijk onderwijs..”
Uiteindelijk leidde de International Class ertoe dat jullie nu in Malawi wonen. Hoe is dat gegaan?
Annemarie: “Dat klopt, we wonen hier nu zes jaar. Tijdens de International Class gingen Marianne en ik naar Malawi. We werkten drie maanden voor Stichting Stéphanos. Deze stichting vroeg ons later, toen we weer in Nederland waren, om als vrijwilliger terug te komen. We hebben dit anderhalf jaar gedaan. In die tijd zag ik de nood die er is door armoede en gebrek aan goed onderwijs. Dat raakte mijn hart enorm. Heel veel kinderen in een klas, lage kwaliteit onderwijs, meisjes die jong zwanger worden, maar niet de middelen hebben om een gezin te onderhouden. Als tiener voelde ik al de roeping om naar het buitenland te gaan. Die roeping werd versterkt toen ik daar was.”
Marianne: “In die periode kregen Annemarie en ik allebei verkering met een Malawische jongen. Mijn ouders zeiden nog zo: ‘Je komt niet terug met een vriend hè?’ Wel dus! Onze mannen komen ook uit het onderwijs en wilden heel graag iets voor hun land doen. De nood in Malawi raakte me zo, dat ik dat zelf ook wilde. We hebben met zijn vieren heel lang gebrainstormd over wat we voor Malawi konden betekenen, onderzoek gedaan, boeken gelezen, met mensen gesproken. Je hebt namelijk wel echt steun nodig. Uiteindelijk hebben we de stichting For a Change opgericht. We zijn daarom in Malawi gaan wonen en we werken nu samen met onze mannen bij de stichting.”
Wat doet For a Change?
Annemarie: “We werken op één plek, in het dorp Kwanjana, aan armoedebestrijding. Ons doel is om mensen onafhankelijk van hulp te maken, doordat ze zelf kunnen voorzien in hun basisbehoeften. Onderwijs is daarom een belangrijk deel van wat we doen. Er was hier bijvoorbeeld geen kleuterschool. In 2018 zijn we die gestart met 20 kinderen en inmiddels hebben we 116 kinderen. Deze stromen nu nog door naar de dorpsschool. Uiteindelijk willen we ook een eigen basisschool oprichten die qua kwaliteit aansluit op onze kleuterschool. We hebben ook nog een babygroep waar moeders terecht kunnen voor voeding. En er is een groep voor gehandicapte kinderen.”
Marianne: “Ik ben iedere keer weer verwonderd over hoe het werk gezegend wordt. Wij kunnen wel heel erg ons best doen, maar als je werk geen zegen krijgt, dan leidt het tot niets. Je kunt mensen niet dwingen om een kind te sponsoren, er zijn zoveel stichtingen om uit te kiezen. Ik zie heel erg Gods leiding in hoe we hier terecht zijn gekomen en Zijn zegen op het werk van de stichting.”
Annemarie: “Ja, dat is echt zo. En als er iets is wat ik hier zie, is dat je met hulp echt een leven kan veranderen. Kinderen worden gekoppeld aan een sponsor in Nederland. Door de steun van een sponsor krijg het leven van dat kind, van het hele gezin, een andere toekomst.”
Jullie staan niet voor de klas. Is dat niet jammer van je pabodiploma?
Marianne: “Ik heb in Nederland twee jaar lesgegeven. Toen nam ik al veel van de ervaring uit Malawi mee uit de klas. Om kinderen bewust te maken van hoe rijk we hier zijn. Maar in het werk dat ik nu doe gebruik ik ook vaardigheden die ik tijdens de pabo leerde. En ik geef mijn eigen kinderen nu thuisonderwijs.”
Annemarie: “Dat ervaar ik ook zo. De pabo gaat veel over organiseren van dingen, processen leren overzien, zelfreflectie. Die vaardigheden gebruik ik nu bij de begeleiding van leerkrachten of om nieuwe programma’s voor de stichting te maken.”
Je kunt meer lezen over de stichting For a change op: https://www.stichtingforachange.nl/.
Proefstuderen
Wil jij kennismaken met deze opleiding? Meld je aan voor proefstuderen. En ervaar hoe het is om als student een college bij te wonen.
Meer info & aanmelden
