10 jaar International Class: “Verrijkend om met mensen uit allerlei culturen over onderwijs na te denken”

“Toen ik terugkwam na de periode in het buitenland was ik een andere Matthanja en dat is nog steeds zo. Ik heb een bredere blik op de wereld gekregen. Als ik mensen ontmoet die in Nederland komen wonen, wil ik naar hen kijken zonder oordeel, maar met nieuwsgierigheid naar wat de ander meebrengt.” 

Lessen in Nederland

Voor Matthanja in het kader van de keuzemodule International Class naar Ethiopië gaat, volgt ze eerst tien weken lang colleges bij Driestar hogeschool. Samen met andere pabostudenten en buitenlandse studenten uit de hele wereld leert ze over christelijk onderwijs en wat het inhoudt om een christelijke leerkracht te zijn. Een waardevolle ervaring voor de toenmalige studente uit Urk: “Je zit tien weken in een bubbel met elkaar. Samen nadenken over wie je bent als christelijke leraar en hoe je dat uitdraagt. Het lijkt zo gewoon, maar hoe merken kinderen aan je dat je christen bent? Klap je je Bijbel dicht na het Bijbelverhaal en begin je gewoon met rekenen? Of lukt het je om het verder in je lessen te integreren? Het was heel bemoedigend en verrijkend om hierover te praten met mensen uit allerlei culturen.”

Juist door al die verschillende culturen zag Matthanja in wat een rijkdom het is dat er in Nederland christelijk onderwijs is. “Hier worden christelijke scholen ook betaald door de overheid. Sommige studenten woonden in landen waar christelijk onderwijs verboden is. Hoe mooi is het dat we hier gewoon een Bijbelverhaal kunnen vertellen zonder angst voor de gevolgen.”

Cultuurverschillen

Tijdens hun bezoek aan Nederland woonden de buitenlandse studenten met elkaar in één huis, vlakbij Gouda. Matthanja en haar medestudenten bezochten hen in die tijd veel. “ ‘s Avonds gingen we daar heen om te koken en te proeven van hun cultuur. Dat was zo bijzonder. Je trekt heel intensief op met mensen uit Sri Lanka, Ethiopië, Ghana, India. Daardoor zie je Nederland ineens door hun bril. Bijvoorbeeld hoe georganiseerd alles hier is. We hebben stoplichten, fietspaden, verkeersregels. De studenten vonden het gek dat kinderen hier geen uniformen dragen op school en dat ze veel vrijheid hebben in het uiten van hun mening. Daar had ik daarvoor nooit over nagedacht.”

Natuurlijk worden ook elkaars eetgewoonten uitgeprobeerd. Niet altijd met evenveel succes. “Drop vonden ze helemaal niks, dat heeft voor hen een gekke smaak. Stroopwafels, pannenkoeken en kaas konden ze wel waarderen. Ik had op een dag een van studenten waar ik buddy van was, meegenomen naar mijn ouderlijk huis in Urk. Hij zou daar typisch Sri Lankaans voor ons koken, maar schoot uit met de kruiden. Wij allemaal maar zeggen: ‘Nou, lekker hoor!’, terwijl de stoom uit onze oren kwam.”

Een levensveranderende ervaring

Een belangrijk onderdeel van de International Class is de reis naar het buitenland. In opdracht van Woord en Daad en Driestar hogeschool deed Matthanja onderzoek naar ouderbetrokkenheid op twee scholen in Ethiopië. Een reis van drie maanden, samen met twee medestudenten. Voor Matthanja werd het een levensveranderende ervaring. “Het heeft me een ander mens gemaakt. Ik ben me heel bewust geworden van de luxe waarin wij leven. Nog steeds kan ik er niet goed tegen als mijn kinderen eten weggooien. Ik heb kinderen zien vechten om een banaan. Zoiets vergeet je niet.”

Ook ervaart Matthanja dat je altijd door de bril van je eigen cultuur naar iets kijkt. Bijvoorbeeld als ze voor een voedselproject kinderen thuis bezoekt. “Toen ik daar zat in hun hutje, met mensen die vrijwel niets hebben, dacht ik: ‘dit is uitzichtloos’. Terwijl de moeder juist sprak over hoop door de hulp van Woord en Daad. Ik keek door mijn eigen bril van luxe naar haar situatie. Zij zag vooral wat er beter ging.”

Geen zakelijke uitwisseling, maar een relatie opbouwen

In haar werk als leerkracht neemt Matthanja de ervaring van de International Class mee. Wat ze leerde over bijvoorbeeld ouderbetrokkenheid, gebruikt ze nu ze zelf voor de klas staat. “Het was in Ethiopië soms best lastig om afspraken met mensen te maken. Het gaat daar veel meer om familiebanden. Dus als een familielid een lekke band had, dan was dat belangrijker dan een afspraak met mij. Wij gaan als westerlingen heel snel op ons doel af, maar ik leerde dat ik eerst moet investeren in de relatie. Dan krijg ik vanzelf die informatie wel. Onaangekondigd even langswippen, contact maken, ervaren hoe een ander leeft. Een band opbouwen met ouders vind ik in mijn huidige werk ook belangrijk. Ik wil geen zakelijke uitwisseling van informatie, maar een relatie waarin we samen het beste voor hebben met het kind.”